Zo af en toe krijg ik een reactie op mijn schrijven. Zo werd ik onlangs uitgenodigd voor een kop koffie, omdat ik iets geschreven had waar de mevrouw in kwestie het niet mee eens was. Ik werd positief verrast wat leidde tot een leuk gesprek en eigenlijk waren we het in grote lijnen wel met elkaar eens. Echter dacht zij anders dan ik, omdat zij andere informatie had en vanuit een ander perspectief keek. Zij werkt bij een heel ander type bedrijf en met hele andere processen. Maar wanneer je dan samen komt en gaat praten, blijken er veel raakvlakken te zijn. Je hebt dan snel een gesprek wat ertoe doet. Ook kreeg ik een rondleiding door het betreffende bedrijf.

Dit klinkt allemaal logisch en vanzelfsprekend. Toch merk ik dagelijks dat het tegenovergestelde vaker de regel is als uitzondering. Een blog is bedoeld om iets te vertellen zodat het een ander ook aan het denken zet. Het verbaast me dan ook dat er bijna nooit vragen komen of meer uitnodigingen voor de koffie. De gesprekken en inspiraties van anderen zijn voor mij de vitamines en energie voor mijn werk. Het zijn “arbeidsvitamines” en geeft de passie en bevlogenheid in het werk. Mensen die tegenwerken, ongeïnteresseerd zijn en alleen maar negatief, probeer ik snel uit de weg te gaan.

Op dit moment vinden er diverse handelsoorlogen plaats. Amerika versus China, Japan versus Zuid-Korea en Rusland met Europa.  Het lijkt er wel op dat iedereen wat uit te vechten heeft, maar uiteindelijk gaat veelal om macht en het eigendom van de nieuwe technieken om vervolgens nog meer macht en invloed te kunnen hebben. Wanneer je dit kleiner maakt en de agro-food sector neemt, is er om dezelfde redenen onenigheid in de verschillende ketens. De kweker heeft een bepaalde kostprijs nodig en liefst iets meer om te kunnen veranderen naar een duurzame productie, de kosten bij handelaren gaan naar boven waardoor zijn marge omhoog moet en de consument kijkt waar hij/zij het goedkoopst de beste producten kan kopen.  Vanuit de commercie probeert men de consument te beïnvloeden maar tegelijk is de commercie ook zelf de consument.  Dit heeft tot gevolg dat als iets uit de pas loopt er een correctie volgt. Zo worden Facebook en Google ook aangepakt bij machtsmisbruik.

Wanneer ik terugga naar mijn rondleiding zag ik dat mijn manier van werken totaal anders is dan bij dit bedrijf. Echter kan ik met mijn organisatie niet de hoeveelheden verwerken die zij verwerken. Voor beide processen is veel te zeggen want beide processen hebben hun voor- en nadelen, maar hoe mooi zou het zijn als je van elkaar kunt en wilt leren. Hoe mooi is het als we met elkaar stappen kunnen maken waar iedereen bij gebaat is. Ik heb aan den lijve ondervonden dat dit een utopie is in de Hortisector, maar de hoop wil ik niet verliezen. Geef mij maar arbeidsvitamine.